اگر شماهم دوست دارین تو این بخش عضو باشین میتونین شعر های زیبای خودتون رو در نظر های همین قسمت درج کنید تا به اسم خودتون داخل وبلاگ نوشته بشه .....

 

سوتک

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم

چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم ،

که از خاک گلویم سوتکی سازد.

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ وبازیگوش

و او یکریز و پی در پی

دم گرم خودش را بر گلویم سخت بفشارد

وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد .

بدین سان بشکند در من،

سکوت مرگبارم را ...

زنده یاد دکتــــــــــر علی شریعتی

 

 

 

«یا علی»

عاشقم من به ولای تو علی                                  

جان عالم به فدای تو علی

نور دو چشمان منی یا علی                                                        

قوت قلب و دل و جانم علی

مرهم دردِ همه عالم علی                                                         

همدم و همیار یتیمان علی

*****

والشّمس و الضّحی تویی یا علی                                                  

دارویِ درد و دل و جانم علی

مونس و غمخوار تویی یا علی                                                   

 دبر و دلدار، تویی یا علی

والطور و سینا تویی یا علی                                                     

کعبه ی دلها تویی یا علی

خورشیدی ـ نور قمری یا علی                                                 

همدم خیر البشری یا علی

باب بَشیر و شِیبری یا علی                                                        

یاورِ هر بی یاوری یا علی

جان «رفیــــعی» به فدایت علی                                                   

قربان آن مهر و وفایت علی

مهدی رفیعی

 

بزم خجسته

فریاد برکشید

عید آمده است عید

هنگام پایکوبی وشادی است زین نوید

روشن کنید شمع

برخوان نمک نهید

قرآن ونان دهید

باسفره سبزه وگل گلدان بیاورید!

گفتم ،کفی زخاک

تا بزم را خجسته کند یادی از شهید

سیاوش کسرایی

 

«باد صبا»

ای باد صبا زمانه دلگیرم کرد                                                               

مانند گلی بودم و دستگیرم کرد

در دیر فنا مانده و بیچاره شدم                                                              

بدبخت به زیر خاک و آواره شدم

ای باد صبا ز خاک من کن گذری                                                            

از خاک منم به کس نباشد اثری

ای باد صبا خبر ببر بر یارم                                                               

 بر کودک و بر بزرگ و بر همسالم

برگو که اسیر خاک و آواره شدم                                                         

چون لقمه ی مور و مار و بیچاره شدم

چون سنگ لحد فتاد بر روی سرم                                                         

نی تاب و توان دارم و نی پای فرار

ای جانِ «رفیعی »تو ز پنج روزه ی عمر                                                  

نِی چیدی گلی که در خزان آید کار

                                                                                                              مهدی رفیعی